دست کم

وقتی که گونه های غزل بوی نم گرفت

 جا ماندم از حضور شما و دلم گرفت

گم شد میان ثانیه ها رنگ زندگی

شبنامه ی زمین و زمان رنگ غم گرفت

پاشید خون حادثه بر خاطرات من

شوری که در سکوت نگاه تو دم گرفت

در بزم عاشقانه ی مهتاب و تو دلت

ساده تر از همیشه دلم را قلم گرفت

قانون چشمهای تو این بار هم عزیز

باران و انتظار مرا دست کم گرفت